Samen lachen, samen leren
Verbinding is belangrijk, live en online
Oznur en Nurselin – vrouwen met Turkse achtergrond. Zij volgen NT2 lessen. Niet alleen om de taal maar ook vanwege het sociale contact en om digitaal vaardiger te worden.
Een zonnige vrijdagochtend in juli. Het is gezellig in het Alkmaarse buurthuis ‘Overdie Ontmoet’. Dan gaat er een deur open naar de klaslokalen achter het gebouw. Een docent gebaart dat we stil moeten zijn. Het is duidelijk: hier wordt hard geleerd. Gelukkig hoeft dat niet altijd in stilte, zo vertellen Oznur en Nurselin later lachend. Want Nederlands leren is wel moeilijk, het is vooral ook heel erg leuk!
Oznur en Nurselin spreken beiden van oorsprong Turks. Maar nu willen ze vooral in het Nederlands praten. Dat is nog niet gemakkelijk, maar ze zijn vastberaden. Nurselin: “Het is belangrijk. Als je de taal niet goed spreekt of schrijft, kan dat veel gevolgen hebben. Een nicht van mij wilde geld overmaken naar haar familie. Maar door één schrijffout ging het mis. Het geld kwam nooit aan. Daarom wil ik het leren.” Oznur vult aan: “In onze taal gebruiken we andere letters, dat maakt het moeilijk. Maar we leren stap voor stap. Daar is veel geduld voor nodig. Onze docent helpt ons heel goed. Zij geeft ons veel complimenten, en zegt dat we goed bezig zijn.”
Het klaslokaal is gevuld met mensen met verschillende achtergronden. Dat maakt het leuk, vertelt Oznur: “We moeten natuurlijk luisteren naar de docent. En we leren uit boeken. Maar praten is ook oefenen. Zo leren we ook van elkaar. Het is goed om andere mensen te ontmoeten en uitstapjes te maken. We gaan samen naar het ziekenhuis, de gemeente, de bibliotheek, het buurthuis en politie. Dat is heel leerzaam. En leuk.” Oznurs ogen beginnen te glimmen. Ze zoekt naar woorden om te vertellen wat ze het allerliefste wil: een politie-uniform passen. Lachend zegt ze: “De politie is aardig, ze willen je helpen.” Elkaar helpen is belangrijk, ook in de les: samen leren maakt het leuker.
De ogen van Oznur verraden dat ze nog meer wil vertellen, maar ze kan de woorden niet vinden. Nog niet. Dat zal niet lang meer duren: deze twee vrouwen zijn heel leergierig en gemotiveerd. Docente Marie-José van Leeuwen is heel trots op haar studenten. Ze vertelt: “Nurselin heeft pas geleerd om e-mails te versturen. Ik werd zo blij van haar gezicht toen het gelukt was. Je kan zien en voelen hoe belangrijk dit voor haar is. Haar man is niet mobiel, zij moet thuis alles regelen. Beter lezen en schrijven maakt haar minder afhankelijk.”
Het is duidelijk: in het Taalcentrum gaat het om meer dan hard leren alleen. Contact en verbinding is minstens zo belangrijk, zowel live als online. Want je moet het wel zelf doen, maar staat niet alleen. Samen lachen, samen leren: dat helpt mensen verder.
Ervaringsverhalen
Ook Mark, Essaadia, Hans en Joumana delen hun verhalen.